Vos devi parlar d’un
libre en granda preissa ! (que fa ja un brieu que lo legiguèri…)
Coneissetz Saga
? Aqueste roman genialisim (gramercegi aicí plan fòrt lo parelh d’amics que me
l’ofriguèt per mon anniversari), escrich per Tonino Benacquista e publicat en 1997
a las edicions Gallimard, conta l’istòria d’una còla de scenaristas (que se son
pas jamai rescontrats) qu’es cargada, per un productor con coma la luna, de
fargar una seria televisada d’ochanta episòdis per respectar lo percentatge
obligatòri de diffusion de programas franceses.
L’orari de
difusion? Quatre oras del matin.
Lo contracte ?
Pòdon far qué que siá baste que lo fagan !
Aquò vos balha una mescladissa explosiva entre quatre personatges qu’an
cadun una psicología plan diferenta ! Es vertadièrament verai ! De costuma , trapi que los escriveires an
de mal de balhar tant de relèu e de prigondor a totes los protagonistas d’una
meteissa istòria. Aquí es pas
lo cas, cadun dels personatges es tant important, viu e complèx coma los
autres. E, equilibri malaisit de téner qu’es aicí mestrejat, cadun evoluís independentament
sens daissar la còla de caire. Tot aquò explica perqué daissèri pas lo libre d’abans
de l’aver accabat. Plegat en doas o tres seradas lo libre (en plena setmana de
cors, hem hem…)! Vos afortissi qu’es
aisit de se daissar engolir per l’intriga !
Vos surprendretz
segurament a sorrire (amb dos “r” mèfi !)e rire per l’un o l’autre d’aqueles èssers
de papièr, per sas perigrinacions comunas e sas capitadas personalas !
Mas aqueste sentimento d’estacament
als personatges e a sas aventuras, lo visquèri já plan mai fòrtament dins d’autres
romans. Alara ? me diretz…
E bem çò que m’agradèt
mai es la règla del QUÉ QUE SIÁ que govèrna l’intriga tota. Aquela explica tot…
Tot aquesta
parladissa per de dire que Saga es de legir IMPERATIVAMENT !!!
E per vos far
lega :
“Direct et pressé, Séguret n’a aucune envie de nous mitonner des périphrases à la sauce diplomate. Depuis qu’il est entré dans ce bureau, il aurait eu tout le temps de nous expliquer que sa chaîne cherchait un feuilleton qui ait du nerf, au coût raisonnable, sans jamais oublier sa mission prioritaire : plaire. Au lieu de ça, il a dit : « Faites-nous n’importe quoi, absolument n’importe quoi, pourvu que ce soit le moins cher possible. »Au début, je n’y ai pas cru, j’ai même entendu exactement l’inverse. »
(Pagina quaranta-sièis)
Bona lectura !
