Y arrivarem !

Aquesta dimanjada, anèri als Aresquièrs per una mena d'acamp amistosa d'una partida dels membres de l'associacion Y arrivarem 34. La tòca d'aquesta associacion es d'ofrir, un còp l'an, a de personas en situacion de "desavantge" (traduccion d'André Lagarde per "handicap", lo maximum del politicament corècte o lo maximum de l'integracion ?) e a sas familhas, la possibilitat de practicar d'activitats extraodinàrias coma : batèu (vaissèls dels bèls o catamarans), equitacion, talhièr teralha...
     Doncas, al programa d'aqueles dos jorns i aguèt un repais gigantàs compausat de la mangiscla menada per cadun (patanas, tomatas-mozza, home made pastis, rilhetas d'auca, pastissons). I avia de quèu se faire petar lo ventre ! Puèi, nos instalèrem sus l'arena fàcia a la mar. E mai, capitèri de me banhar ! E lo sèr, aprèp lo repais coscos/crèma-cramada, dancèrem fins a mièja-nuèch (faguèri ja piège mas bon..)
E uèi, partiguèri d'ora per Montpelhièr per, consi s ditz ja? a, òc, trabalhar E vos mandar aqueste messatge.

Tornem sus l'istòria de l'associacion.
En 1992, d'apassionats de passejada en montagna decidiguèron de prendre amb eles lo filh andicapat d'un amic, puèi foguèron quatre etc... Aital nasquèt Y Arrivarem Arièja.
En 1998, foguèt creat un Y Arrivarem 34. Fa doncas ja 15 ans amb 150 personas pendent la dimanjada de Penta-Còsta !

Traparètz aqui lo siti que recampa los ligams vèrs totes los Y arrivarem.

Darrièra informacion importanta : pendent la primièra dimenjada de mars se debanarà lo "Marathon des Pyramides" a la Granda-Mòta. Nòstra associacion farà participar al maximum cinc personas, que seràn portadas sus de "joelettes".

Vaqui l'aisina :

Mas per qu'aquesta aventura sià possible avèm de besonh d'un vintenat de correires benevòls ! Alara agachatz vòstres agèndas e reservats la data !

Cric e crac, mon pòst es acabat...

La cabussada

Adieu brave mond !

Primièr ensag de ma vida sus un blòg, la pression monta...

Aquesta aisina que soi encara luènh de mestrejar (p... de mesa en pagina ! P... d'opcions !) me dubrís (E vaquí ! sabi pas faire los accents !) uèi un mond plan tròp grand pel nenon que soi... Pichòta aranha sus la tèla, m'endralhi sus las sentas del desconegut. Perque la vida es movedissa, perque avèm pas jamai acabat de crèisser, perque me sentissi pichonèla e plan sovent ninòia e ignoranta, vòli faire d'aqueste espaci de partatge un polit pica-talon !

Per los que sabon pas çò qu'es un pica talon, vaquí l'explica :

"Pichot, ai trouva'n nis de pico-taloun : se me vos faire courbo-seto, iéu gardarai la maire, tu auras li passeroun... Oh ! coquin ! iéu partiéu, afeciouna, dins l'andaiado : "Ve, l'ome me fasié, veses aquelo borno (= un trauc) au daut d'aguèu grand sause ? Es aquí que i a lo nis... An ! Courbo-te." E me courbave, la tèsto countro l'aubre. E 'macò, en semblant de m'escala dessus, lou farcejaire, dins l'esquino, me bacelavo dou taloun. Ansinto s'entriné, au mitan di galejage de nòsti travaiadou - e n'ai pas de regrèt - moun educacion d'enfanço"

Vaquí los mots de Frederic Mistral que conta dins son autobiografia Memòris e raconte, son enfança pels camps. Ditz : "Es ansin, en bastido, que se desniaiso lis enfant." 

 La vida es un aprendissatge, un desniaisament de contunh, aqueste polit aucèl imaginari, lo perfièch Pica-Talon !

Doncas, vaquí, mon blogueton parlarà de mas experiéncias mas tamben de las vòstras ! E al mitan d'aquelas istorietas traparetz segurament des conariás ! (escribi pas sovent aqueste mot doncas perdonatz-me se l'ortografia es pas corecta. Aquò mòstra plan que soi una filha genta, gaïa e respactuosa...)

Espèri vòstres comentaris !

[Modificacion del 2 de novembre de 2012 : acabi de corrigir totas mas decas doncas totas las remarcas que faguèri dins aqueste article sus los accents e mos dobtes ortografics son pas pus d’actualitat.]